15 августа 2013 года сотрудники сельской библиотеки д.Староборисов встречали талантливую белорусскую поэтессу Веру Буланда, автора сборников стихов "Зажги мгновение", Цыганские костры "," Мне не жить без тебя ". Вера Александровна - наша землячка, она родилась в д.Мстиж и много ее стихотворений посвящены родному краю. Поэтесса с увлечением рассказывала собравшимся о своем детстве, жизни в родительском доме, о творческих достижениях. На встречу были приглашены учителя Староборисовской средней школы, а также представители творческой интеллигенции деревни Старо-Борисов: Тарасов Василий Афанасьевич и Данкова Нина Васильевна, которые пробуют свои силы в литературной деятельности. Во время встречи с поэтессой, присутствующие имели возможность принять участие в мастер-классе по стихосложения, который провела Вера Буланда.
Немного слов о земляке: педагог, поэтесса, прозаик, сценарист,
специалист по актерскому мастерству, руководитель театральных и фольклорных коллективов - все это БУЛАНДА Вера Александровна. Она родилась в 1955 в Москве, но детство и школьные годы провела на родине отца, в деревне Мстиж. Там она окончила среднюю школу, а высшее образование получила в Минском педагогическом институте. Работала учительницей. Публикуется в прессе, издала несколько поэтических сборников, а также пособие для учителей по белорусскому языку и литературе.
“Мсціжанам”
Люблю вас, мае
вяскоўцы,
Я вамі жыву,
землякі,
Ці ў плюсаўцы вы,
ці ў ватоўцы,
Убор - усё роўна які.
Ці твары вашы ў
маршчынах,
А рукі - у мазалях.
Жанчыны мае і
мужчыны,
Да вас мой
штодзённы шлях.
Вы мне даражэйшымі
сталі
Праз зімы, дарогі, дажджы.
Хачу, каб не паміралі,
Каб з вамі яшчэ
пажыць.
Каб з вамі
назначыць спатканне
I сёлета, і на гады,
Мсціжане мае,
мсціжане,
Вы ў сэрцы маім
заўжды.
"Ёсць
такая вёска Мсціж"
Ёсць
такая вёска Мсціж
Першая
сталіца лесу,
Дзе
адзначаць твой прэстыж,
Дзе да
смерці ў сэрцах носяць.
Ёсць
такая вёска Мрай.
Мараць там, жывуць і мрояць.
Не
зямля, скажу вам, - рай,
Край
асілкаў і герояў.
Ёсць
Загор’е за гарой,
Гаражанка
з гаражамі.
Край,
дзе цёткі мне сяброў
Самых
лепшых нараджалі.
Дзе
Валокі і Нядаль,
Макаўе,
і Рэм, і Броды.
Дзе суседзі – як радня,
Дзе мараль жыве вякамі.
Дзе крынічная вада,
Дзе
швейцарская прырода.
ЕДУ Я НА МСЦІЖ
песня
Еду
я на Мсціж,
Еду
я на Мсціж –
Першую
сталіцу Беларусі.
Гэта
не Парыж,
Гэта
не Парыж.
Як
Парыжам,Мсціжам ганаруся.
Шмат
гадоў назад,
Шмат
гадоў назад
З
Францыі салдацік заблудзіўся,
І,
зайшоўшы ў сад,
У
вачах дзявочых утапіўся.
Прозвішча
адно,
Прозвішча
адно
Падарыў
прыгожанькай мсціжанцы,
Быццам
Віардо,
Словам,
Буландо.
Непрывычна
вымаўляць славянцы.
І
застаўся жыць,
І
застаўся жыць
Не
ў Парыжы Францыі далёкай,
Толькі
на Мсціжы,
Толькі
на Мсціжы,
Ды
з маёй прабабкай сінявокай.
Еду
я на Мсціж,
Еду
я на Мсціж –
Першую
сталіцу Беларусі.
Гэта
не Парыж,
Гэта
не Парыж.
Як
Парыжам,Мсціжам ганаруся.
Комментариев нет:
Отправить комментарий